Δευτέρα

Μεταμεσονυχτιες αρλουμπες

... καποιες νυχτες ειναι πιο βαριες. Καποια σκοταδια ειναι πιο πυκνα. Κ καποια τραγουδια ακουγονται διαφορετικα. Ειχα πει οτι καποια απο αυτα θα τα σβησω απο τον σκληρο μου. Δεν το εκανα. Ευτυχως που εχει μπυρες στο ψυγειο
... οταν ξαπλωνω κ δεν μπορω να κοιμηθω, χαζευω τις γραμμες που σχηματιζονται στο ταβανι, σαν αλλος Μιχαηλ Αγγελος. Κ εκει που νιωθω να χανομαι μεσα σε αλληλοκαλυπτομενα σχηματα, μεσα στον υπνο της απλωνει το χερι με πιανει κ μου σφιγγει το δαχτυλο. Κ μενει ετσι εκει, η κοιμισμενη μου αγκυρα
... χαζευω απο το μπαλκονι μου τα αεροπλανα να κατεβαινουν. Σαν τεραστιες νυχτοπεταλουδες που τις προσελκυουν τα φωτα του αεροδρομιου. Αμα αρχισουν να γυρνανε γυρω απο τον πυργο ελεγχου, θα εχουμε σοβαρο προβλημα
... τελικα υπαρχουν 2 ταξεις ανθρωπων. Ξεχαστε πλουσιους κ φτωχους, πολυμαθεις κ ημιμαθεις, εξυπνους κ χαζους κ οτι αλλο βαζετε στο κεφαλι σας. 2 ειναι οι βασικες διαφορες στους ανθρωπους, πανω απο χρωμα, θρησκεια κ οικονομικη κατασταση. Υπαρχουν αυτοι που μπορουν κ κοιμουνται κ αυτοι που δεν μπορουμε. Θα υποστειτε πολλα μεταμεσονυχτια ποστ
... αν ακουσω αλλον εναν να μου μιλαει με τσιτατα του Κοελιο κ να τα πιστευει κιολας, θα παρω πετρα κ θα αρχισω να ανοιγω κεφαλια. Ελεος πια με την μοιρολογιστρα ιδανικων super market. "αν θελεις κατι παρα πολυ, το συμπαν συννομωτει για να το αποκτησεις" κ παπακια μαντολες. Μωρε αν δεν κουνησεις τον κωλο σου, αν δεν δαγκωσεις το νεο λεμονι να σταξει απο μεσα ο ηλιος, θα σου ελεγα τι θα αποκτησεις αλλα μας διαβαζουν κ μικρα παιδια
... ειπα super market κ θυμηθηκα. ελεος πια με τα σκυλοτραγουδα... παραλιγο μια ξαθια μπροστα μου να ανεβει στο ταμειο να χορεψει. Κ απο κατω οι υπολοιποι θα της ριχναμε κουτια με γαλα, σκυλοτροφες κ barilla farfale 4 τυρια. Οχι τιποτα αλλο, ημουνα κ με τη βερμουδα κ το αμανικο κ ο μετρ δεν με εβαζε σε μπροστινο καροτσακι

... αμα πετυχω τον καραγκιοζη που μου τρακαρε τον προφυλαχτηρα στο παρκινγκ του super market κ τωρα κρεμεται σαν πληγωμενη αριστερη συνειδηση, θα του κανω τα αντερα τιραντες. Τι θα παθαινε δηλαδη, αν αφηνε το τηλεφωνο του να μου πληρωσει τη ζημια; Στα διαλα πια, τα θυμαμαι κ τσαντιζομαι
... βρηκα μεσα στα αρχεια μου, καποια ενδιαφεροντα αρθρα ανθρωπων με περ/ρο ελευθερο χρονο απο μενα. Σε καποια στιγμη, θα τα οργανωσω κ μερικα θα τα ποσταρω. Μην φοβαστε, θα τους βγαζω τους τονους
... ειδα σε καποια στιγμη σημερα που ειχα βγει στα μαγαζια για βολτα, ενα παντελονακι τζιν, πολυ ωραιο. Μπηκα να το δοκιμασω κ οπως εριξα μια ματια στο ταμπελακι, δεν ειδα τιμη. Ρωτησα την πωλητρια [η οποια πρεπει να ηταν η μετενσαρκωση της Μαριας Αντουανετας, αλλιως δεν εξηγειται τοσο υφακι]. Αφου καταδεχηκε, μου διευκρινησε οτι το γραφει. Ειδα κατι νουμερα που νομιζα οτι ηταν ο κωδικος. Αλιμονο, 270 λιρες ητοι 461,7 ευρω... εψαξα στις τσεπες του υπο δοκιμη παντελονιου, μηπως ειχε τιποτα λεφτα, κανενα πορτοφολι, δεν βρηκα τιποτα κ την εκανα. Στην πορτα γυρισα, τους χαμογελασα για να με θυμουνται χαμογελαστο αφου δεν θα με ξαναδουν κ εφυγα γελωντας

Δεν υπάρχουν σχόλια: